dinsdag 18 oktober 2011

16 juli Sheridan - Cody


16 juli
Van Sheridan naar Cody
Overnachting: KOA, 60 dollar
Afstand 240 km



Vandaag is het dé dag in Sheridan: de parade!
Gisteren was het ons al duidelijk dat er iets ging gebeuren, er stonden allemaal stoelen klaar langs de kant van de weg aan de Main Street. En ja, het blijkt de jaarlijkse parade te zijn. Terwijl wij de vorige dag aan het eten waren, werden er ook nog stukken van de weg afgezet zodat wij voorlopig niet meer van onze parkeerplaats af kunnen rijden. We doen het dus 's morgens rustig aan, zolang onze auto er niet uit kan, kunnen wij op ons gemak van het ontbijt en de parade gaan genieten.

Het ontbijt in het hotel valt wat tegen; het is een klein buffet met roereieren en bacon. We pakken in en zoeken een plaatsje langs de kant van de weg. Voor ons op het trottoir zit de plaatselijke jeugd, er achter wat opa's en oma's op stoelen. Bij de Best Western worden buiten hamburgers gebakken. Hoewel het nog geen 10 uur, is het al aardig warm. De hamburgers zijn dan ook niet erg in trek.
De parade bestaat uit een grote bonte stoet van ruiters op een paard, tractoren, meer ruiters op een paard, vreemdsoortige auto's, nog meer ruiters op een paard, muziekkorpsen en nog veel meer ruiters op een paard. Uit de verschillende voertuigen wordt druk gestrooid, de weg ligt vol met snoep. Nu snappen we waarom de jongens voor ons uitgerust zijn met plastic tasjes. Ook Judith en Marijke graaien enthousiast mee en omdat zij geen tas bij zich hebben worden Martin en ik bedolven onder snoep. De parade is nog niet eens halverwege of de jongens roepen al dat dit een 'Great Year' is, "The best year ever!" Judith en Marijke verzamelen zelfs zo veel snoepgoed, dat ze het twee weken later nog niet ophebben. Dan kan je wel nagaan dat het heel veel moet zijn.
Tussen de cowboys en dansende meisjes rijden ook diverse kandidaten voor het burgemeesterschap mee. Vote Jim Wilson! Maar het hoogtepunt van de optocht vinden wij de meisjes van de Wal Mart die met hun winkelwagentjes lopen en daar ingewikkelde dansen mee uitvoeren, ondertussen enthousiast strooiend met allerlei lekkers uit de supermarkt.
Het wordt steeds warmer, maar gelukkig komt er nog de Christian Society langs die gratis flesjes ijskoud christelijk water uitdelen. Dat gaat er wel in. Het water is heerlijk koud, er drijft zelfs nog ijs in. Dan weer paarden, pony's en ook een paar meisjes die water proberen te verkopen. Er is geen belangstelling voor; we hopen voor ze dat ze volgend jaar zo slim zijn om vóór de Christian Society te lopen.
Als de parade afgelopen is, lopen we terug naar het hotel, onderweg uitkijkend dat we niet door de paardenpoep lopen. In het hotel gooien we nog wat ijs in de koelbox en gaan we richting Cody.
De highway 14 voert door de Big Horn Mountains. Een prachtige weg die langzaam de bergen in slingert. We pauzeren bij Shell Falls Overlook.



We smeren wat boterhammen en dalen af naar een van de view points. Later nemen we een kijkje in het visitor center. Er zijn meerdere wandelmogelijkheden. We nemen nog een kort pad langs de rand. Het is een zogenaamde 'interpretive trail', dat wil zeggen dat er op verschillende plaatsen met borden informatie wordt gegeven over o.a. bomen, planten, en de geologie van het gebied.
In het winkeltje kopen we een T-shirt voor Judith. Als we naar buiten lopen, komt de verkoopster ons nalopen. Of de kinderen nog wat gratis schoolspullen willen hebben zoals potloden en linialen. Dat willen ze wel.
Vervolgens trekken we weer verder naar het westen. 'Go west young man'. We volgen lange tijd de Shell Creek. Onderweg moeten we een keer stoppen omdat een schaapskudde de weg blokkeert. Verderop wordt het vlakker en droger totdat we halverwege de middag Cody bereiken.
De KOA camping ligt aan de weg, vlak voor Cody. De cabins staan in een niet zo gezellige rechte rij en er zijn weinig bomen. Het is er erg warm. Maar verder is het een prima camping, leuk zwembad, schoon sanitair en een gratis pancake ontbijt. Ook hier weinig tenten, de RV's zijn in de meerderheid. Op een gegeven moment lijkt het alsof er een bus het terrein op rijdt, het blijkt echter een grote camper te zijn. Hij gaat keurig naast de andere campers staan, netjes in het gelid. Bij de grotere campers zie je vaak dat ze nog een auto achter de camper meenemen. Best handig, want hoewel veel is ingericht op ruime auto's en RV's, is het toch niet altijd handig om met je hele hebben en houwen boodschappen te gaan halen. Een man uit een van de grotere campers begint zijn wagen schoon te boenen; hij zal er de hele avond mee zoet zijn. Eigenlijk kan onze Dodge ook wel een wasbeurt gebruiken, maar daar beginnen we niet aan; vermoedelijk ziet hij er morgenavond weer net zo stoffig uit als nu.
Marijke ontdekt dat er op de camping een manege is en loopt er meteen heen, maar ik vind het veel te heet om te gaan rijden, en de meneer van de manege is het gelukkig met me eens. Misschien morgenochtend, maar dan hebben we wel een lange dag voor de boeg.
We gaan eerst Cody bekijken. Martin en ik willen graag naar het Buffalo Bill Historical Center. Het is al redelijk laat, maar gelukkig blijkt het center nog tot 8 uur pm open te zijn. Het Buffalo Bill Historical Center bestaat uit 5 musea. Het wordt wat veel om dat nog allemaal te gaan bekijken. Wij houden het bij het deel over de Plains Indians, en het museum over Buffalo Bill zelf. De officiële site van het center (http://www.bbhc.org/index_flash.cfm ) heeft zelfs een Nederlandse versie!
Via de Wal Mart rijden we terug naar de camping. We koken weer pasta, en gaan nog even lekker zwemmen. Marijke weet een schommelbank aan de rand van het zwembad te bemachtigen, maar ze heeft geen geduld om er lang op te blijven zitten. Dan mogen pa en ma eventjes. Heerlijk.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten