Om 6.15 uur zijn we wakker en we duiken met z'n allen de exercise room in totdat het tijd is om te ontbijten. We hebben een gratis uitgebreid continental breakfast. Je kunt zelf wafels bakken en er zijn gekookte eieren. Verder de gebruikelijke zoete broodjes, die we de rest van de vakantie nog veel zullen tegenkomen. Vandaag is het een rustige dag, er staat ongeveer 100 km op het programma naar Estes Park. We rijden via Boulder en het plaatsje Nederland. Omdat we in Boulder niet direct de goede afslag hebben maken we een kleine sightseeingtour door Boulder.
Vervolgens rijden we van Boulder naar Nederland. De omgeving is prachtig. We pauzeren onderweg langs een rivier. Hier wordt druk gesport, we zien veel fietsers en bij de rivier zijn mensen bezig om met een kabel de rivier over te steken. Verderop wordt er geklommen.
Dan verder naar Estes Park. Onderweg zien we al een afslag naar het Rocky Mountain NP. Wij bewaren het park voor later die middag, eerst onze cabin opzoeken op de KOA in Estes Park waar we tegen enen aankomen. De KOA ligt iets buiten het dorp, aan de oostkant. De afstand naar het park bedraagt echter maar een paar mijl. Onze cabin ligt pal aan de doorgaande weg, dat is iets minder. We hebben een cabin met 2 kamers. We kopen een KOA Value Card, zodat we op deze en volgende overnachtingen 10% korting krijgen. Als echte Nederlanders hebben we al uitgerekend dat we de kosten van deze Value Card wel terug zullen verdienen. De cabins zijn niet echt heel goedkoop (tussen de 40 en 70 dollar), maar het is wel lekker dat de kinderen niet alleen hun eigen kamer hebben maar ook elk hun eigen bed (in de vorm van een stapelbed). Ook hebben we op de campings de mogelijkheid om zelf te koken en ons ontbijt klaar te maken. We hebben een gasbrandertje, pannen, borden, bekers en bestek meegenomen. Voor de cabins moet je je eigen beddengoed meenemen. Wij hebben lakenzakken en slaapzakken bij ons, maar meestal is het zo warm dat we alleen de lakenzak gebruiken.
's Middags rijden we, via een supermarkt (Safeways), waar we sandwiches en drinken inslaan, naar het park om ons alvast te oriënteren. De lucht ziet er dreigend uit. Bij de ingang kopen we een National Parks Pass; voor 50 dollar mogen we nu gedurende 1 jaar met de hele familie alle nationale parken gratis bezoeken.
Via http://www.nps.gov/ kun je per park zien wat de entreekosten zijn en kan je berekenen of de aanschaf van een Pass voordelig is. Bij binnenkomst in een park moet je je pas en een legitimatiebewijs laten zien, want de pas staat op naam. Inmiddels is het gaan onweren en regenen, het is nog even een klus om de ruitenwissers voor en achter te vinden. Helaas krijg je bij de huurauto's geen instructieboekje mee, het duurt daarom een tijdje voor we alle snufjes ontdekt hebben (en waarschijnlijk hebben we ze niet eens allemaal ontdekt). Zo hadden we een boordcomputer aan boord en ontdekte Martin pas na twee weken dat als hij op een bepaald knopje drukte de temperatuur niet meer in Fahrenheit maar in Celsius werd weergegeven.
We twijfelen of we met dit weer wel het park in moeten gaan, maar de ranger bij de ingang vertelt dat het weer hier in de bergen snel om kan slaan, dus we besluiten ondanks het onweer toch nog maar een stukje park te verkennen. En inderdaad, als we naar het westen rijden klaart het weer snel op, en kunnen we even later onder een stralend zonnetje bij een van de vele uitzichtpunten toch nog van onze picknick genieten.
Omdat we nog aan de hoogte moeten wennen, hebben we deze middag geen wandeling gepland maar als we vanaf de Trail Ridge Road omhoog kijken, zien we sneeuw liggen. Judith wil er direct naar toe. We besluiten om er toch naar toe te klimmen. We zijn nu op een hoogte van ongeveer 3700 meter. Marijke is moe en blijft in de auto. Judith klautert als een berggeit omhoog. De oudjes komen er hijgend en puffend achteraan. Later worden we gestraft voor deze inspanning. We krijgen allebei een enorme hoofdpijn. Waarschijnlijk hoogteziekte als gevolg van een te plotselinge overgang naar grote hoogte. Gisteren liepen we nog op zeeniveau. Ongeveer één op de vier toeristen krijgt er last van. Weliswaar hebben we aardig wat water gedronken, maar misschien is het toch niet genoeg geweest.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten