Vandaag een behoorlijke afstand, voor een deel in het spoor van de Oregon Trail. We pakken eerst in en gaan dan ontbijten. Wederom bij The Egg & I, het is ons goed bevallen en het ligt op onze route.
Richting Fort Collins volgen we een rivier langs de Hwy 34. Het wemelt hier van de overnachtingsmogelijkheden, veelal cabins die er allemaal even leuk uit zien. Het is hier een paradijs voor sportvissers.
In Fort Collins bezoeken we het kantoor van de AAA. We zoeken wat kaarten van een aantal staten uit (gratis op vertoon van je ANWB ledenpas) en als de dame achter de kassa hoort waar we allemaal heen gaan, komt ze nog met plattegronden en een erg handige kaart van Yellowstone en de Grand Tetons aanzetten. Voor de kinderen (en ook een beetje voor onszelf) kopen we een puzzel met alle staten. Erg leerzaam; in het westen zijn we aardig bekend, maar de overige staten zijn voor ons nog onontgonnen terrein.
We volgen de Insterstate 25 naar het noorden. Ter hoogte van Guernsey slaan we af naar het oosten. Bij Guernsey bekijken we de sporen die de huifkarren 150 jaar geleden daar gemaakt hebben en die nog steeds zichtbaar zijn.
Daarna rijden we door naar Fort Laramie. Dit fort diende eerst militaire doeleinden maar werd later een handelspost waar pelsjagers en indianen hun spullen kwamen ruilen. Ten tijde van de tochten naar het westen konden de vermoeide reizigers hier even bijkomen en eten inslaan.
Vanuit Wyoming rijden we South Dakota in. Mocht je er op uit zijn om zoveel mogelijk staten aan te doen, dan ligt hier je kans; Nebraska ligt vlak om de hoek. De wegen zijn hier rustig, we rijden door kale heuvels, slechts hier en daar staan wat bomen, meestal langs een (uitgedroogd) beekje. Soms zien we wat vee, maar veel is het niet.
In Hot Springs hebben we weer een KOA-cabin, dit keer een cabin met één kamer. Hier zullen we één nacht blijven. Als het goed is ontmoeten we hier Arnout, een collega van ons, die met vrouw en kinderen op familiebezoek in Amerika is en daar een rondreis aan vastgeknoopt heeft.
Als we bij de receptie informeren naar de cabin waar "die andere Nederlanders" zitten weten ze te vertellen dat de familie op stap is. Jammer, het is etenstijd en het was wel leuk geweest om samen te eten. Het blijkt dat de mogelijkheden om te eten hier zeer beperkt zijn, eigenlijk moeten we terugrijden naar Hot Springs, maar daar hebben we niet meer zoveel zin in.
De winkel op de camping biedt wel wat mogelijkheden, we schaffen een propaanfles aan en gaan voor een macaronimaaltijd met saus uit een potje. Als we willen afwassen blijkt dat er geen afwasplekken op de camping zijn. Bij de receptie horen we dat de mensen die zelf koken met een camper zijn en dus hun eigen afwasgelegenheid hebben. We spoelen de pannen maar af onder de waterkranen die overal op de camping staan.
Na het eten komen Arnout en familie langs. Ze hebben er al een hele week opzitten en erg veel familie bezocht. Waarschijnlijk gaan ze nog door naar Montana waar ze uitgenodigd zijn door een tot dan toe onbekende neef. Wat zijn Amerikanen toch gastvrije mensen! Ze hebben besloten nog een dag langer te blijven in Hot Springs, de camping bevalt goed. Het is inderdaad een prachtige camping, met veel bomen en eekhoorns. Wij willen ook nog wel wat langer blijven, maar de camping in Hill City lijkt ook mooi, dus wij beginnen 's avonds al weer met inpakken. We draaien in de laundry op de camping onze eerste was van de reis. Martin raakt in gesprek met een bejaard Australisch stel dat bezig is met een wereldreis van een jaar.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten