Weer een lange rit. De heuvels zijn kaal en het is erg warm. We zien geen steden of dorpen onderweg, je kunt je ook niet voorstellen waar de mensen hier van zouden moeten leven. Een heel enkele keer loopt er wat vee in de kale heuvels, maar veel is het niet. We stoppen een keer bij Cedar City om te tanken en te lunchen bij een Subway. Dan weer door, steeds langs de I15, tot we bij de noordingang van Zion zijn (exit 40). Het wordt de vierde keer dat we naar Zion gaan, maar aan deze kant zijn we nog nooit geweest.
We gaan eerst naar het kleine Visitor Center, laten daar onze pas zien en nemen dan de 5 mijl lange Kolob Canyon Road. Aan het einde van deze weg is er een parkeerplaats. Van daar lopen we de Timber Creek Overlook Trail (1/2 mijl heen). Het is ook hier erg warm. In de verte zien we een onweersbui naderen, en ook zien we op een helling in de verte rookwolken, vermoedelijk van blikseminslag. We haasten ons terug naar de auto, Judith is sneller en behendiger dan wij en ze loopt dan ook een eind voor ons uit. Opeens horen we haar roepen. Als we bij haar zijn zien we naast het pad een ratelslang liggen. Hij was vlak voor Judith het pad overgestoken, dus geen wonder dat ze behoorlijk geschrokken was. Het uitzicht is hier trouwens indrukwekkend.
We stoppen nog voor wat foto's en rijden dan via de I15 door tot de afslag Zion en dan naar Springdale waar we overnachten in de Desert Pearl Inn, vlakbij de zuidingang van het park gelegen. Het is een van de duurdere motels, we betalen hier 135 dollar per nacht, maar dat blijkt het meer dan waard te zijn. De foto's op internet zagen er veelbelovend uit, en de werkelijkheid stelt niet teleur! De kamer is prachtig ingericht. We hebben twee Queens, en nog een sofabank. Daarnaast tv, videorecorder (gratis video's bij de receptie) en een eethoek met keukentje met magnetron, koelkast, thee, koffie, borden en bestek. We zitten op de begane grond en het terras biedt uitzicht op een grasveld dat leidt naar het zwembad. Op het terras twee heerlijke luie stoelen, met in de leuning een uitsparing voor een glas. Waarom hebben we hier maar 2 nachten? Een eventuele volgende keer blijven we hier beslist langer!
In Zion mag slechts beperkt met eigen vervoer gereden worden. Vanaf de ingang, bij het Visitor's Center, rijden shuttlebussen het park in. Ook in Springdale rijdt een shuttlebus, tot aan de ingang van het park. De auto blijft dus twee dagen bij het motel staan. De bussen rijden zeer frequent en in het park geven de chauffeurs een uitgebreide beschrijving van alle bezienswaardigheden.
We lopen aan het eind van de middag nog een stukje door Springdale. Het is een leuk dorp, met leuke winkels, galerieën en zelfs een veldje met elanden en bizons. Nog wat boodschappen doen, want morgen is het zondag en dan zijn hier (we zijn in Utah) de winkels gesloten.
Omdat het dichtbij is en omdat het ene kind geen zin heeft in Italiaans en het andere niet in iets oosters, eten we bij de Bumbleberry's. Klinkt wel aardig, maar het is geen aanrader. Later ontdekken we dat we bij Flanigan's Spotted Dog Café hadden moeten zijn, tja, we zullen toch echt nog eens terug moeten komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten