Wij ontbijten eenvoudig met brood met pindakaas en jam. Het blijkt erg moeilijk te zijn om lekker brood te vinden, alles smaakt veel te zoet. Eigenlijk moet je ook geen brood eten, maar gewoon lekker eieren en spek gaan bakken.
Na het ontbijt spelen we een rondje midgetgolf. Er ligt een mooie baan met allerlei westernattributen als hindernissen. Op weg naar het bij Mount Rushmore gelegen Hill City, bekijken we onderweg de mammoetskeletten waar Hot Springs beroemd om is.
In 1974 zijn hier bij bouwwerkzaamheden verschillende skeletten gevonden. Toen bleek dat er veel skeletten van mammoeten bij zaten is de bouw gestopt en het bouwproject afgeblazen. Vanaf die tijd wordt er hard gewerkt om zoveel mogelijk skeletten bloot te leggen. Op het gebied is inmiddels een tentoonstellingsgebouw gezet. Er worden rondleidingen gegeven waarbij je over een soort boardwalk over de vindplaats loopt. Je hebt daardoor een goed zicht op de vondsten (deze laten ze na het blootleggen in de grond zitten) en op de mensen (veel vrijwilligers) die met minuscuul gereedschap bezig zijn de grond verder open te werken. Behalve mammoeten zijn er ook beren en andere zoogdieren gevonden. Alle dieren zijn omgekomen door verdrinking in een warme bron die hier vroeger was. Het warme water oefende een grote aantrekkingskracht uit, maar de steile wanden die de bron had, maakten het de dieren onmogelijk om weer uit het water te komen. Het water werd in de loop van eeuwen verdrongen door zandafzetting waardoor de overblijfselen bewaard bleven.
Na Hot Springs rijden we naar het Crazy Horse Memorial, het levenswerk van de beeldhouwer Korczak Ziolkowski die in 1939 door de indianen van de Dakota-stam werd gevraagd Crazy Horse in de Black Hills van South Dakota te beeldhouwen. In 1947 arriveerde Korczak in de Black Hills om de uitnodiging te aanvaarden, en in 1949 begon het project daadwerkelijk. Korczak voorzag dat zijn vrouw en hij het niet mee zouden maken dat het beeld af zou zijn en daarom liet hij 3 boeken na met daarin gedetailleerde instructies hoe het beeld afgemaakt moest worden.
Crazy Horse was gekozen als het symbool voor de strijd van de Indianen. Hij was, samen met Sitting Bull, de aanvoerder van de indianen die in 1876 bij Little Big Horn het Amerikaanse leger dat onder leiding stond van generaal George Custer in de pan hakten. Nadat hij later alsnog van zijn land verdreven was, werd hen gevraagd naar waar zijn land nu was. Hij antwoordde: "My lands are where my dead lie buried". Hij werd gedood door een Amerikaanse soldaat in 1877 op ongeveer 35-jarige leeftijd.
Korczak wilde voor het project geen geld van de belastingbetaler; hij wilde voor het Crazy Horse Memorial alleen geld ontvangen van mensen die daadwerkelijk geïnteresseerd zijn. Om publiek (en donaties) te trekken is er een enorm complex gebouwd met musea, giftshops, restaurants. Korczak stierf in 1982. Zijn werk wordt voortgezet door zijn vrouw Ruth en zeven van hun kinderen. Momenteel is alleen het gezicht klaar. Dat is groot. Alle vier de hoofden van de presidenten van Mount Rushmore passen er in. De verwachting is dat het nog wel 50 jaar gaat duren voordat het hele beeld af. Judith neemt zich ter plekke voor om er tegen die tijd nog een keertje te komen kijken.
Crazy Horse
We overnachten op de KOA-camping bij Hill City. Het is een grote camping, de grootste die we tot nu toe in Amerika tegengekomen zijn. Hij is zelfs zo groot dat we met de auto naar de campingwinkel rijden om boodschappen te doen. Er zijn twee zwembaden, waarvan er een helaas dicht is. De andere heeft een glijbaan waar je voor moet betalen. We eten bij het restaurant op de camping. Wij gaan voor een steak, en de kinderen kiezen wat uit van het buffet. Na het eten is er buiten in een soort theater een optreden van twee country zangers. Tussendoor vertellen ze grappige anekdotes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten